ویروس سن سیشیال تنفسی به شدت مسری است و موجب عفونت های تنفسی
در کودکان می شود.بیشتر کودکان در طول دوران کودکی خود بارها به این ویروس مبتلا می
شود که قبل از نخستین سالروز تولدشان آغاز می شود.عفونت های ویروس سن سشیال تنفسی در
بسیاری از بیماران جزیی و خود محدودکننده اند،ولی در جمعیتهای خاصی از بیماران،این
عفونت ها می توانند به عوارض شدید منجر شوند.تکنیک های پیشگیری می توانند گسترش این
عفونت را به حداقل برسانند.علاوه بر روش های پیشگیری غیر دارویی،یک گزینه ی پیشگیری
دارویی یعنی درمان با پالیویزوماب برای جمعیت های خاصی از بیماران که در معرض عوارض
زیاد این عفونت هستند وجود دارد.در حال حاضر به گزینه های پیشگیرانه و درمانی این عفونت
نیاز مبرمی وجود دارد.
ویروس سن سیشیال تنفسی بیماری ویروسی رایج دوران کودکی است.این
بیماری عفونتی فصلی است که بیشترین میزان وقوع آن در فصول پاییز و زمستان است.بیشتر
بیماران قبل از یکسالگی به این عفونت مبتلا می شوند و به طور تقریبی تمام کودکان حداقل
یکبار قبل از دوسالگی به آن مبتلا می شوند.کودکانی که در معرض ریسک بالای عوارض نیستند(یعنی
کودکانی بدون عوارض هنگام تولد،نقایص مادرزادی یا سرکوب ایمنی) به طور معمول در یک
تا دو هفته همراه با علائم به نسبت جزیی،این عفونت را پشت سر می گذارند.عفونت ویروس
سن سیشیال تنفسی برای این کودکان و والدین آنها اغلب یک ناراحتی جزیی تلقی می شوند،ولی
در تعداد بخصوصی از بیماران این عفونت می تواند موجب عوارض مخاطره آمیزی شود.
نشانه و علائم
عفونت های سن سیشیال در بیماران کم خطر،به طور عموم با تظاهرات
خفیف و معمولی تنفسی بروز می کند.علائم پس از یک دوره ی کوتاه تلقیح شده و بیماران
به طور معمول 4تا6 روز پس از عفونت،دچار علائم فوقانی تنفسی می شود.شایع ترین علائم
اولیه در این بیماران شامل بی اشتهایی به غذا و آبریزش بینی است.به فاصله ی کوتاهی
پس از آن،بیشتر بیماران دچار سرفه،خس خس سینه و تب آلود می شوند.در این هنگام باید
مراقبت های حمایتی با هدف تسکین و به حداقل رساندن علائم انجام داد.بیشتر بیماران بهد
مدت 3 تا 8 روز سرایت دهنده هستند و 1 تا 2 هفته به طور کامل عاری از عفونت می شود.با
وجود این،بیماران دارای ضعف سیستم ایمنی می توانند تا 3هفته سرایت دهنده ی این عفونت
باشند.برای محدودکردن انتشار این ویروس به بیماران پرخطر،بیشتر بخش های آی سی یو اطفال
و نوزادان به کودکان سنین مدارس ابتدایی(که ممکن است به این عفونت مبتلا شوند یا سرایت
دهنده ی آن باشند)پیش از بروز علائم اجازه ی ویزیت را در فصل سن سیشیال تنفسی را نمی
دهند.دوره ی عفونت در دوران پرخطر می تواند می تواند بسیار متفاوت باشد.این بیماران
در معرض خطر بیشتر به ابتلا به عوارضی همچون عفونت های دستگاه تنفسی تحتانی،برونشیولیت
و پنومونی هستند و می توانند علائم زودهنگام مشابه بیماران کم خطر داشته باشند،ولی
به احتمال بیشتر به تظاهراتی مانند تنگی نفس قابل ملاحظه،سرفه یا خس خس شدید و سیانوز
مبتلا شوند.در صورتی که بیماری به اندازه ی شدید باشد که نیاز به بستری شدن شدید باشد،باید
استفاده از اکسیژن و لوله گذاری را داخل نای موردتوجه قرار داد.
مراقبت های پرستاری
یکی از مهم ترین عوامل که باید در این بیماران لحاظ شود هیدراسیون کافی است.وضعیت هیدراسیون بیمار را می
توان با آزمایش اتساع پوست،مشاهده ی رطوبت غشای مخاطی یا ارزیابی ادرار کودک بررسی
کرد.روش های عادی هیدراسیون همچون خوردن و نوشیدن معمولی را می توان با فراورده های
خوراکی بازآبوری تکمیل کرد.استفاده از قطره های بینی،درمان با دستگاه بخور و سرنگ های
حباب دار برای برطرف کردن مخاط اضافی استفاده کرد.در بیماران سن سیشیال تنفسی پرخطر
درمان را با نیازهای بیمار طراحی می کنند.بیماران بسته به وضعیتشان میتوانند درمان
تنفسی(از جمله اکسیژن مکمل،لوله گذاری در نای،تهویه ی مکانیکی،درمان با مایعات درون
وریدی)یا درمان تغذیه ای دریافت کنند که می تواند شامل تغذیه ی تزریقی باشد.پرستار
موظف است علاوه بر مراقبت از بیماران مبتلا به سن سیشیال و آموزش به خانواده های این
بیماران و اقدام های مناسب پیشگیری برای بهبود نتایج و پیشگیری از گسترش و انتقال ویروس
سن سیشیال تنفسی به خانواده ها کمک کند.شستن دست ها قبل و بعد از تماس با بیمار
نتیجه
عفونت سن سیشیال تنفسی اغلب مقصر مشکل زا در عفونت های تنفسی
فوقانی در کودکانی از همه ی سنین است.عفونت های سن سیشیال به طور معمول خفیف و خود
محدودکننده هستند ولی پتانسیل بروز عوارض بسیار شدی که نیاز به بستری شدن را ایجاد
می کنند نیز وجود دارد.به دلیل تعداد زیاد موارد ابتلا به سن سیشیال،سهولت انتشار آن
و احتمال بروز عوارض التزامی است و باید اقدام های مناسب پیشگیرانه اتخاذ شود.تولید
داروهای پیشگیرانه و درمان کننده ی جدید و آموزش کافی به بیماران امری حیاتی برای بهبود
نتایج در بیماران مبتلا به این عفونت است.