شهرستان کنگاور کرمانشاه

شهرستان کَنگاور از شهرستان‌های استان کرمانشاه ایران است. مرکز این شهرستان شهر کنگاور است. این شهرستان قدیمی در کنار نیایشگاه آناهیتا ساخته شده و قدمت آن به ۱۱۲۶ سال می‌رسد. رونق این معبد در سفرنامه راه غربی ابریشم زبانزد بوده‌است. شاید یکی از عللی که معبد در اینجا ساخته شده این باشد که شهر کنگاور دارای چشمه‌های آب زیادی است.

 شهرستان,کنگاور,کرمانشاه,شهرستان,شهرستان کنگاور,کنگاور,شهرستان,می‌رسد,کرمانشاه,آناهیتا,شهرستان کنگاور,قدیمی,غربی,غرب,می‌رسد,مرکز,بوده‌است,قدیم

موقعیت جغرافیایی شهرستان کنگاور

بخش بزرگی از غرب ایران را ارتفاعات بلند و به هم پیوسته زاگرس تشکیل می دهد و دشت حاصلخیز کنگاور در غرب این ارتفاعات قرار گرفته است. کنگاور در میانه راه امروزی کرمانشاه-همدان و بر سر راه تاریخی هگمتانه-تیسفون قرار گرفته است. شهرستان کنگاور به وسعت 884000متر مربع در موقعیت جغرافیایی 16و34درجه تا 39و34درجه  عرض شمالی و 34و47درجه تا 05و48درجه طول خاوری واقع گردیده است. این شهرستان در مجموع 3/5درصد از کل وسعت استان کرمانشاه را تشکیل می دهد و شرقی ترین شهرستان و دروازه ورودی استان کرمانشاه می باشد.

شهرستان کنگاور از شمال به اسدآباد ، از جنوب به نهاوند ، از مغرب به صحنه و هرسین و از مشرق به تویسرکان محدود می باشد. ارتفاع متوسط این شهرستان از سطح دریا 1500متر است. کوههایی چند نیز آن را احاطه کرده اند ، خاصه " امروله " که شکوهی چشمگیر و ستیغی پربرف دارد.

ارتفاعات زاگرس میانی ، بخش شمال و شمال غرب این دشت وسیع را دربر گرفته است. آب دشت حاصلخیز کنگاور با توجه به بارندگی های مناسب که در سفره های زمینی ذخیره می شود و یا از سرابهای فراوان این منطقه تأمین شده است که در رودخانه های خرم رود ، اسدآباد و کنگاور جریان یافته و از به هم پیوستن این رودخانه ها رود پرآب و حاصلخیز گاماسیاب تشکیل می گردد. این سراب ها و رودخانه های اطراف کنگاور در برپایی و استقرار تمدن های این منطقه نقش اساسی داشته است.

وجه تسمیه کنگاور
 وجه تسمیه کنگاور در پرده ای از ابهام قرار دارد اما اگر «کان گوهر» عبارتی باشد که واژه ی « کنگاور » از آن پدید آمده باشد اشارتی دارد ظریف و لطیف به توانمندی های بالقوه ی این منطقه از ایران ؛ از نیروی سخت کوش و فهیم انسانی گرفته تا آب ، خاک ، هوا ، معادن و امثالهم و اگر « گنگ ور » (صاحب گنگ - گنگ:رودی پر آب در هندوستان) آن عبارت اولیه ای باشد که واژه ی « کنگاور » نمود امروزی آن است ، اشاره به اهمیت منابع آبی این سرزمین دارد . جالب آن که معبد آناهیتا هم به افتخار فرشته آب و باران در این خطه برپا شده بود. شاید هم بتوان شجاعت و «جنگاور»ی مردم منطقه در طول تاریخ در برابر مهاجمان را به عنوان ریشه ی واژه ی « کنگاور » در نظر گرفت و شایدهای دیگر ... 
     ایزیدور خاراکسی جغرافیانویس یونانی برای اولین بار در سال 37 میلادی از کنگاور عبور کرده و از این شهر به نام کنکوبار یاد کرده است. وی از وجود معبدی در این شهر برای نیایش الهه آرتیمیس(آرتمیس) خبر داده است.

 پیشینه ی تاریخی (تاریخچه) کنگاور
 فرهنگ و تمدن هشت هزار ساله ی منطقه ی کنگاور جزئی ارزشمند از فرهنگ و تمدن ایران است که بررسی دقیق و عالمانه ی آن می تواند تصویر کامل تری از فرهنگ و تمدن ایران در قرون گذشته ارائه دهد .
چنانکه از تحقیقات عرضه شده در کتاب « ایرانشهر » بر می آید کنگاور یا « کنکور » در عصر ساسانی جزئی از استان « ماه » بوده است و صد البته آبادان . پیش از عـــــهد ساسانی هم کنگاور آبـــــاد بوده است و این مطلبی است کــــــه دیرینه شناسی « تپه های گودین » و کاوش « معبد آناهیتا » گواه آن است.

 بی شک نزدیکی کنگاور به « هگمتانه » مرکز حکومت ماد و نیز قرار داشتن آن بر سر شاهراه ارتباطی هگمتانه-بین النهرین در آبادانی آن تأثیر بسزایی داشته است .
     کنگاور در دوره ی اسلامی همچنان اهمیت خـــود را حفظ کرده و آبــاد مـــــاند چنان کــه می بینیم « مسیو اولیویه » جهانگرد فرانسوی هنگامی که در هشتم ژوئن سال 1796 میلادی از کنگاور دیدن می کند ، می نویسد:
((بعد از هفت ساعت راه در " کنگاور " فرود آمدیم . کنگاور دهی بسیار آباد و با جمعیت زیاد بود در مابین دره ای افتاده که آب وافری در آن جاری بود . جلگه در جانب جنوبی ده بود ، بسیار وسیع و زیاد سرسبز و آبادان بود . کنگاور که گویا همان « کونکبار » باشد که قدما متوجه شده اند چنان معلوم است که در ایام سابقه شهری عظیم بوده است . در اینجا آثار قدیمی است که گمان می کنم هیچ یک از سیاحین ذکری از آن نکرده اند . کهنه آسیایی هم  دیدم ...))

آب و هوای شهرستان کنگاور
نور دیده ی زاگرس ( کنگاور ) به واسطه ی مجالست با کوههای سرکشیده بر آسمان ، آب و هوایی خوشگوار دارد ، اگر چه گاه زمستان هایش خیلی سرد و تابستان هایش داغ می نماید. واقع شدن کنگاور در منطقه ی سرد و کوهستانی و بارش های مناسب جــــوی که به طـور متوسط 263 م.م. در سال است شهرهای استان کرمانشاه- دیدنی های استان کرمانشاه - و ذخایر آبی خوبی را برایش به ارمغان آورده است ، اگرچه گاه خشکسالی های غم انگیز ، عروس آسمان(برف) را به خانه اش نمی آورد . 

آثار و ابنیه های تاریخی:
 معبد آناهیتا - گودین تپه - پل تاریخی کوچه - تپه کارخانه  - حمام های تاریخی و فرهنگی توکل ( کهنه ) ، حاج اصغرخان ، میدان ، حسن خان ، سرجوب ( بزرگ ) - معدن چلمران ( شلمران ) و خانه قدیمی غلامحسین خان ساری اصلانی - بازار قدیمی کنگاور و ...

مناطق گردشگری:
سراب های فش - کبوترلانه - ماران ( یا دهلر ) -  خرم آباد - قره گزلوی سفلی و علیا - باباعلی و چشم اندازهای رودخانه خرم رود و ...

امـاکـــن مــــــذهبی:
 امامزاده های ابراهیم (ع) - باقر ( گودین ) - سید جمال الدین ( فش ) - حسن آباد ( قارلق ) و ...

زبان و گویش:
 فارسی محلی ، لری ، کردی و ترکی ملایری (از دوره صفویه به این طرف از مردم ترک لهجه نواحی محاور نیز عده ای به کنگاور کوچ کرده اند که نتیجه درهم آمیزی این اقوام به وجود آمدن لهجه های مختلف ، قیافه های مختلف و حتی پاره ای سنت های کاملاً مشخص و مشهود است به این ترتیب که در یک ده می توان دو یا سه لهجه مختلف چون لری ، ترکی و کردی را به صورت زبان و گویش عمومی آن ده مورد بررسی قرار داد.

نژاد:
مردم کنگاور از نژاد سفید و از اقوام لر و کرد هستند. در دهکده فش عده کمی از بازماندگان ارمنی ساکنند که خود معتقدند از همراهان شیرین زن خسرو دوم ساسانی بوده و از آن زمان ساکن شده اند ، با این حال به شهادت آثار قبرستان جهودها واقع در شمال معبد ناهید و سنگ نبشته ای با کلمات منقطع و منقور بر پیشانی در نهردوله چلمران به خط عبری یهودیان نیز در کنگاور ساکن بوده اند.

دین:
 اکثر قریب به اتفاق جمعیت کنگاور را شیعه تشکیل می دهد و درصد کمی نیز از برادران و خواهران سنی مذهب اهل کردستان عراق و نیز جمعی از پیروان اهل حق هم در منطقه ساکن هستند. در گذشته انگشت شماری مسیحی و یهودی در شهرستان زندگی می کردند که به کار تجارت و طبابت می پرداختند.

غذاهای محلی:
خورش خلال بادام ، آش عباسعلی ، آش ترخینه ، آش دوغ ، آش عدس ، نوعی حلوای محلی و ...

سوغات:

صنایع چوبی و معرق و منبت و سازهای سنتی همانند تنبور و سه تار وگلیم و...